Η Ανάσταση
Και γέμισε χαρά,
Λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.
Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,
Ψηλά μες στης αυγής τα φτερωτά
Γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω.
Ανάσταση
Τα σήμαντρα χτυπούν
Κι όλα τα δέντρα ανθίζουν πέρα ως πέρα
Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν΄ άγαπούν
Όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν
«Χριστός Ανέστη ετούτη
την ημέρα»
(Στέλιος Σπεράνζτας)
